1η Μαΐου του 1886

Τραγούδι που τραγουδούσαν οι αμερικανοί εργάτες το 1886:
Ω αμερικανοί εργάτες
κόκκινοι, λευκοί, κίτρινοι, μαύροι
ελάτε, ψηλά σηκώστε τα κεφάλια,πετάξτε κάτω τα εργαλεία σας,
Στο διάβολο τα αφεντικά.Στο διάβολο η σειρήνα του εργοστασίου
Αυτή είναι ημέρα των εργαζομένων, η δική μας μέρα
Εμπρός.

Ήταν, 1η Μαΐου του 1886, όταν τα εργατικά συνδικάτα του Σικάγο οργάνωσαν απεργία με αίτημα τη μείωση των καθημερινών ωρών εργασίας από δέκα ή δώδεκα σε οκτώ.
Την 1η Μαΐου του 1886 ξεκίνησε μια ειρηνική απεργία στο Σικάγο. Δυο μέρες αργότερα, στις 3 Μαΐου, απεργοί συγκεντρώθηκαν κοντά στο εργοστάσιο Μακκορμικ. Ξέσπασαν ταραχές, και η αστυνομία επιτέθηκε στους απεργούς με αποτέλεσμα το θάνατο δυο ανθρώπων, αρκετών τραυματιών, και μια πόλη γεμάτη εξοργισμένους εργάτες.
Οι αναρχικοί μοίρασαν φυλλάδια και καλούσαν τον κόσμο να συγκεντρωθεί στην πλατεία Χάιμαρκετ, που τότε αποτελούσε πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο. Τα φυλλάδια έλεγαν ότι η αστυνομία είχε σκοτώσει τους απεργούς για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, και παρότρυνε τους εργάτες να πάρουν εκδίκηση.
Στη συγκέντρωση της 4ης Μαΐου ο επικεφαλής των αναρχικών, Aογκούστ Σπίς μίλησε σε πλήθος 6.000 ανθρώπων. Η αστυνομία είχε κινητοποιήσει μεγάλη δύναμη και παρακολουθούσε τη συγκέντρωση. Μετά από ώρα ο επικεφαλής της αστυνομίας ζήτησε να διαλυθεί η συγκέντρωση, και οι αστυνομικοί άρχισαν να βαδίζουν παρατεταγμένοι προς το πλήθος. Σημειώθηκαν συμπλοκές, κάποιος πέταξε μια βόμβα με αναμμένο φιτίλι, και η έκρηξη σκότωσε έναν αστυνομικό. Η αστυνομία άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας έντεκα ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες. Συνελήφθησαν πάνω από εκατό άτομα, και οκτώ από τους πιο επιφανείς αναρχοσυνδικαλιστές παραπέμφθηκαν σε δίκη.Στη δίκη, οι ένορκοι δέχτηκαν την ενοχή και των οκτώ. Στους επτά επιβλήθηκε θανατική ποινή. Η απόφαση δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερες εντάσεις και διαδηλώσεις. Ο κυβερνήτης της πολιτείας μετέτρεψε τις ποινές δύο κατηγορουμένων σε ισόβια, κι ένας από τους υπόλοιπους αυτοκτόνησε στο κελί του την παραμονή της εκτέλεσης.
Στις 11 Νοεμβρίου 1887, ο Σπίς, και άλλοι τρεις αναρχικοί, απαγχονίστηκαν δημόσια. Τις τελευταίες στιγμές, λένε πως ο Σπίς φώναξε "Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές μας που στραγγαλίζετε σήμερα".
Οι αγώνες συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα το 1898 να κερδίσουν το οκτάωρο οι εργάτες των ορυχείων, και το 1900 οι οικοδόμοι. Ακολούθησαν κι άλλες ενώσεις, και τελικά το οκτάωρο θεσπίστηκε επίσημα στην Αμερική το 1938.
Οι εξελίξεις αυτές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οδήγησαν τους Ευρωπαίους στην ομόφωνη απόφαση της Δεύτερης Διεθνούς κατά το ιδρυτικό της συνέδριο στο Παρίσι, το 1889, να καθιερωθεί η εργατική Πρωτομαγιά από την επόμενη χρονιά για την προβολή των εργατικών διεκδικήσεων και βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας.

από /astrofegia.blogspot.com